“Onların altlarını üstlerine getir, birliklerini boz, evlerine ateş sal, köklerini kurut ve işlerini bitir.” Bu sözler o tanıdık ABD kaçağı tarafından sarf edildi biliyorsunuz.

Sözü edilen halk Kürt halkıydı.

Tarih boyunca dağların kuytuluk boğazlarında yaşamaya çalışan bu halkın fermanı durmadan okundu paşalarca, beyler tarafından, ağalar tarafından ve hoca efendiler tarafından katliamlarına zemin hazırlandı.

Fermanı okunan halkın günahı kimliği idi. Kürt olmak paramparça edilircesine öldürülmeye yeter delildi.

Kürtlerin paramparça edilmiş bedenleri dahi onların düşmanlarının kinini dindirmiyordu. Kışlalara asılıyordu isimleri, köprülere, okullara…

Vahşetin bu gün ki yüzü 21. yüzyıl yüzüdür.

Daha 15 yaşında kimisi 20 en çok 30.

Kaçağa gitmiş, yani okumak için, yani yaşamak için para kazanmaya. Ölümüne para kazanmaya. Kumar gibi.

Vurulmuş…

Kimi “Yetmez ama Evet” demiş.

Kimi “Olayın meydana geldiği yer, bölücü terör örgütünün ana kamplarının konuşlu olduğu, sivil yerleşim bulunmayan, Irak kuzeyindeki Sinat-Haftanin bölgesidir.” Demiş ve vurmuş.

Hâlbuki Robaski köyü. Yani bir Kürt köyü…

Katır sırtlarında taşınan cesetler ve torbalara tıkıştırılmış ceset parçaları.

Ne ambulans ne doktor ne hemşire…

Traktör römorkunda taşındı üst üste istiflenerek.

Oğlunuz, eşiniz, kardeşiniz, kuzeniniz traktör römorkunda taşındı ey halkım.

Kürt kardeşleriniz F-16 bombardıman uçaklarıyla vuruldu ey yüce milletin temsilcileri. Ey yüce milletin beylerine uşaklık yapanlar kına yakın Kürt kardeşleriniz kayalıklara sıkıştı ceset ceset.

Siz parmak kaldırdınız vurun diye.

Sınırların ötesinde berisinde vurun dediniz.

Hadi “Yetmez ama Evet” deyin hep beraber.

Kürt kardeşleriniz ölüyor bakın… Vura vura bitireceksiniz.

Katliamdan, vahşetten, barbarlıktan söz etmez bakın hiçbir kanalınız hiçbir TV’niz.

Yazamaz, çizemez kardeşlerinizin ölüm haberlerini yandaşlarınız.

Siz emir buyurdunuz.

Siz kırmızı halılarda yürürken bir kaçak battaniyede toplandı Kürt gençlerinin parçaları. Evet, kaçak battaniye! Yani sınırların ötesinden getirilmiş çünkü siz onlara bir battaniyeyi bir oy için verdiniz, onurlarına yedirmediler kaçağa gittiler. Kefen bezleri oldu o kaçak battaniyeler.

Gördünüz işte.

Sizin ölünüz ve diriniz seçilmiyor artık.

Kardeşliğiniz bir bomba kadar güçlü.

Kardeşliğinizin cephesinde neler oluyor bir görün.

Cepheden cepheye vurulan kardeşleriniz işte.

O bildik manzara.

Siz bu vahşete seyirci kalacaksınız. Siz bu zulme gene boyun eğeceksiniz. Dedim ya manzara aynı sizin için ama unutmayın bu vahşetin ortağısınız.

Üst üste yığılan bu cesetler insan cesedi ama unutmayın siz yaşıyorsanız da insan değeriniz tartışılır.

Çünkü o kadar sığıntısınız insanlığınız seçilmiyor buradan.

Yine vakit sabah namazı kalkın yüce devletinize dua edin.

Ne de olsa Kürt kardeşleriniz vurulmuş.

Kalkın abdest alın, temizlenin, bayram sizin bayramınız.

Yeni yıla iki parmak kala söz bitti: evlere ateş düştü, ağlamak kar etmedi, sustu yer gök, tanrı sustu, kar kana boyandı.

“vurulmuşum,
dağların kuytuluk bir boğazında 
vakitlerden bir sabah namazında 
vurulmuşum,
yatarım kanlı,
upuzun”