yanlış yazılmış zorba bir tarih
süpürün çocuklar süpürün

kardeşlerini taşıyan çocuklarla
tellerle ayrılan
mayınlı toprakları var çünkü Kürtlerin

gökyüzüne bakmayın
yeryüzünde direnen yaşam ustalarına bakın

köyden kışlıkları alıp da gelin
güneşin altında üşümek mümkün
sonra
bileğinden annenin eteğine bağla kendini

ibre
kara kirli sakalları gösteriyor şimdi
tanıdık oyunlar oynanıyor
her kes Allahı tanıyor
ama kimse inanmıyor

bu kış
kurşun yağabilir
tank paletleri iz bırakabilir bulutlara
ama sizde varsınız çocuklar
alnınızda ter
gökkuşağı sarın belinize

kafaya takılmış kadınları var onların
kara kirli ve uzamış sakalları arasında kaybolmuş
kafaları ki
kocaman oyuncaklarla doldurulmuş
küçük ayarlar çekilmiş

oysa kadınlar
Kürdistan da toprakla yatıp toprakla uyanırlar
onun için
çiçek fışkırır gözlerinin renginden

bu gün
kobanîde vahşi köpekler omurgasız
iğrenç
kansız

ölü hikayeleri var her birinin
her biri devşirilmiş soysuz
yok ceddi

mızrakla geldiler
potinle
şimdi ellerinde gladius
tarih terbiyesiz naralar atıyor
durmadan kanayan topraklar üzerinde

karanlık çöküyor
sen dağları beyaza boya çocuk
sınır dedikleri diğer yarındır
elini bırakma

üstelik
yüzünü senin topraklarında petrolle yıkayanlar
cihanın önünde
kürdün katline fetva verenler de

dumanlar yükseliyor
dumanı da süpür

gerçi her ateş önce kendini yakar
ama
ateş sönmezse etrafını da sıçrar

hadi çocuk söndür ateşi
sarıl
sev
kobanî avucunun içidir çünkü