Kalbinin içindeyim gecenin

Yalnız bir ateş kızgın bir rüzgar gibi

Yüzünün cennetine vuslat

Gecenin uçurumunda sessiz bekleyiş

Sormayın

Sorarsanız büyüsü bozulacak

Yağmurlar gelip kimliğimizi silemeyecek

Soramayacak örneğin kimse

Kelimelerin damarlarında geziyoruz

Kalemler ile çizdik kurşunları

Ve balyozla

Gürz ile yazdık aşkı

Gene de bir şey karışıyor temiz havaya

Zaman kritik

Falso atmış kuşlar bize

Oracıkta

Tutulmuşuz güneşin serin haline bu da bişey

Kağıttan gemilerimiz olur

Demir ağırlığında kaçırdığımız mutluluk

Kim bilir

Sen papatya da sevmezsin

Şaraba atılmış buz kalıbı gibiyim şimdi

Hani dert etmiyorum

Şiir ediyorum kendime seni

Yüzünün tabakasında sarı güller çekiyor canım

Ve vuruluyorum arkamdan

Bir karanlık bir karanlık ki kıpırdayamıyorum

Acıyı yarama gizliyorum birden

Bu yılda böyle çiçeksiz geçti

Acı esmer

Halbuki

Eve döndün diye şehir tir tir

Bilirim bu işleri çünkü

En az dokuz saatim kaba dayaktan geçmiş

Ve sigara söndürülmüş göğüs taşıyor kaburgalarım

Pîrbêla tepesini gökkuşağı çevirince

Rutubetli ve rütbesi uzatmalı asker

Kangren tutsun diye dizimi tekmeliyordu

Yalanım varsa dağ yeli değsin kursağıma

Çiy tutsun dudaklarımı

Acıyor her yerim

Acıdan ölmek üzereyim

Ama uzun rüzgarların arasında fısıltı gibi yaşamak

Gerekiyor

Duymadan tanrılar

Görmeden haylaz çocuklar

Aşk yanığının izinde çiçek tohumu işte

On altı kurşunlu bir tabancadır çünkü bazen hayat

Tetiğe basmaya dur

Namluyu ateş sarar

Bir esmer kızın

Bal kuyusu yüreğinin ilhamında

Kürdistan dağları beyaz saçlıdır

Ondandır ki

Haklı savaşların

Güçlü kabadayılarıyız sevdiğim

Yer altına inmiş aşkımız

Ne tetik tutar barutun yanışını

Ne yürek aşkın doğuşunu

Birdenbire orman yanar ya işte öyle

Birikirim birikirim