Resmini asmışlar duvara Anladım ki gelin olmuşsun Be zozanım... Kuru yaprağı bandırıp suya Tenime sürdüler Acısını his etmem mi Be zozanım... Şimdi sen körpe yüreğinde Ninniler ezberlersin,bilirim Çocuğun,çocuk uykusuna söylersin utangaç be zozanım... hınzır bir rüzgar dolanırdı ya eteğine kızardım bilirsin düşünce yanağına ay parlardım birden peki bu hali neylerim be zozanım... murdar yüzüne yoksulluğun çıkıp sıksam bir kurşun hüznümü öldürsem ellerimle boğsam yokluğunu şuracıkta atımın sırtına atsam,anılarını desem olur mu be zozanım kaç zaman böyle hırsla yaşarım kaç zaman uykularımda dolaşır kara düşler ya nasıl unuturum mavi gözlerini ya nasıl kaçarım kancık bakışlarından o namussuzun yok yok iyisi mi ben yüklenip hatıralarımı sarıp bir tütüne hasretini gideyim buralardan be zozanım... İrfan Sari 1991/Yüksekova