Ben bu şehrin vurgunuyum,
Ve içinde pırlanta gibi
Işıldayan aşkın…
Toprak damlı evlerin
Saçaklarına düşen ağırlık
Kamışta yuvalanan rüzgar
Her sokak arasına sinen
Hasret…
Ve her çeşmenin kurnasına
Yürüyen su…
Sevdanın rüyasında
Sayıklayan
Durmadan dolaşan
Uyur-gezer
Durmadan sevişen
Yol kıvrımında yolcu
Aşkın heyheyleri üstünde
O gizemli yolun yolcusu
Biraz deli,
Biraz akıllı
Gözleri bir acayip sevdalı
Yüreği bir acayip aşık
Her taşın altını yoklarken
Yağmur sonrası
Topraktan yayılan kokudan
Aşık olan biri işte…
Bir sen dönersin başımda,
Bir bu şehir.
Kurşuna dizilmiş duvarda
Kerpiç, aralarına sıkışmış
Sancı
Kusar kursağından
Zerdesini…
Dağların zirvesini
Sarar kar…
Islanır toprak ve üşür
Sonra donar.
Ben donmam
Şehir donmaz
Sen donmazsın
Dişlerin çılgın bir gülüşte
Öpüşlü bir vaziyet alır dudakların
Anlarım bahar bir perde
Sakalın altındadır.
Anlarım toprak döllenmiştir.
Anlarım sevdiğim,
Sevildiğimi…
İrfan Sari(Yetkili Şair)
2005/Yüksekova
Ruh hali
İlk yorum yazan siz olun