yanlış yazılmış zorba bir tarih
süpürün çocuklar süpürün
kardeşlerini taşıyan çocuklarla
tellerle ayrılan
mayınlı toprakları var çünkü Kürtlerin
gökyüzüne bakmayın
yeryüzünde direnen yaşam ustalarına bakın
köyden kışlıkları alıp da gelin
güneşin altında üşümek mümkün
sonra
bileğinden annenin eteğine bağla kendini
ibre
kara kirli sakalları gösteriyor şimdi
tanıdık oyunlar oynanıyor
her kes Allahı tanıyor
ama kimse inanmıyor
bu kış
kurşun yağabilir
tank paletleri iz bırakabilir bulutlara
ama sizde varsınız çocuklar
alnınızda ter
gökkuşağı sarın belinize
kafaya takılmış kadınları var onların
kara kirli ve uzamış sakalları arasında kaybolmuş
kafaları ki
kocaman oyuncaklarla doldurulmuş
küçük ayarlar çekilmiş
oysa kadınlar
Kürdistan da toprakla yatıp toprakla uyanırlar
onun için
çiçek fışkırır gözlerinin renginden
bu gün
kobanîde vahşi köpekler omurgasız
iğrenç
kansız
ölü hikayeleri var her birinin
her biri devşirilmiş soysuz
yok ceddi
mızrakla geldiler
potinle
şimdi ellerinde gladius
tarih terbiyesiz naralar atıyor
durmadan kanayan topraklar üzerinde
karanlık çöküyor
sen dağları beyaza boya çocuk
sınır dedikleri diğer yarındır
elini bırakma
üstelik
yüzünü senin topraklarında petrolle yıkayanlar
cihanın önünde
kürdün katline fetva verenler de
dumanlar yükseliyor
dumanı da süpür
gerçi her ateş önce kendini yakar
ama
ateş sönmezse etrafını da sıçrar
hadi çocuk söndür ateşi
sarıl
sev
kobanî avucunun içidir çünkü